Westerse staatspropaganda verdringt via media onze vrijheid van meningsuiting

Mensen en partijen die anders denken over klimaat/energie, immigratie, islam, Rusland en militaire interventies worden planmatig gedemoniseerd  – Zogenaamde ‘feiten check’ artikelen en afdelingen van media juist garantie voor propaganda – (Afbeelding: Embed from Getty Images (2)).

—————————————————————————————————————————————

Bijna ieder groot Westers en ook Nederland media orgaan vertelt het publiek wat ze wel en wat ze niet mogen zeggen. Iedereen die hiervan afwijkt wordt openlijk gedemoniseerd, belachelijk gemaakt of aan de schandpaal genageld. Mensen, groepen en politieke partijen met de ‘verkeerde’ mening worden op zwarte lijsten gezet, steevast haatzaaiers en racisten genoemd, en krijgen uitsluitend met eenzijdige negatieve berichtgeving te maken. Professionals die niet willen meelopen met de richtlijnen van hun bazen worden op een zijspoor gezet en kunnen hun carrière vergeten. Het enige verschil met de staatspropaganda in de oude Sovjet Unie is dat de Westerse variant beweert ‘open’ en ‘vrij’ te zijn, daar waar de Sovjets ruiterlijk erkenden dat alles door de staat werd gecontroleerd en bepaald.

Analist Adam Garrie schrijft voor de denktank EurasiaFuture dat de propaganda in de EU zelfs nog erger is dan in Amerika, want dat ‘de Europese bondgenoten niet eens de moeite nemen om te doen alsof ze zoiets als het Eerste Amendement van de Amerikaanse Grondwet hebben,’ dat vrijheid van meningsuiting garandeert.

In de Sovjet Unie behoorde alles tot de staat, van media, winkels en fabrieken tot aan je baan en woning. Tientallen jaren lang hield het Kremlin zijn onderdanen voor dat het met al die zaken heel erg goed ging, terwijl de realiteit doorgaans het omgekeerde was.

Big business en overheden bepalen inhoud media

In Amerika en Europa werkt het iets anders. In plaats van de almachtige staat wordt in het Westen alles bepaald door ‘big business’, de multinationals. Overheden en media staan daar onder en doen alles om het ‘big business’ naar de zin te maken, vooral om hun eigen positie en financiële toekomst te garanderen, en als het even kan zichzelf daar flink bij te verrijken.

In de VS ‘doneert’ de zakenwereld rechtstreeks geld aan de door hen gewenste en gewilde politici, en in Europa wordt via omwegen hetzelfde bereikt door landen en regeringen grote investeringen te beloven, of juist te dreigen deze elders te zullen doen door bijvoorbeeld fabrieken en vestigingen te verplaatsen of te sluiten. Ook worden op deze wijze zo laag mogelijke belastingen en zo gunstig mogelijke tarieven afgedwongen. Oud politici krijgen na hun politieke loopbaan als verkapte beloning vaak dik betaalde baantjes bij grote bedrijven.

Om het publiek onwetend te houden investeert ‘big business’ in (o.a. aandelen van) de grote media concerns, waardoor die berichten en verslagen brengen die gunstig zijn voor hun zakelijke belangen. Omdat de overheden net zo min willen dat het grote publiek doorkrijgt dat de meeste politieke partijen vooral de belangen van de multinationals dienen, krijgen de meewerkende massamedia allerlei voordelen toegeworpen op zowel financieel gebied als door het toelaten en promoten van bepaalde geprefereerde kranten, zenders en journalisten bij conferenties, interviews, et cetera.

Veel Westerlingen ‘nog steeds dom genoeg propaganda te geloven’

‘Zolang het almaar waardelozer wordende papiergeld wordt uitgedeeld doen alle goede soldaten van het media-industriële complex wat van hen worden verlangd,’ aldus Adam Garrie. ‘Het resultaat is hetzelfde als in de USSR. Iedere dag vertellen de grote Westerse media het publiek wat ze wel en niet mogen zeggen om hun banen, krediet, hypotheek, maatschappelijke positie en status te behouden.’

Helaas zijn veel mensen in het Westen ‘feitelijk nog steeds dom genoeg om te geloven dat de propaganda die ze zien (en horen) de waarheid is, of een poging om de waarheid te vertellen,’ vervolgt de analist. ‘De realiteit is dat het niets meer dan voorlichting is over waar ze het publiekelijk niet mee oneens mogen zijn, tenzij men een groot risico wil nemen met de eigen financiële en sociale situatie.’

Op vooral deze onderwerpen is andere mening ontoelaatbaar geworden

‘Aldus zenden de Amerikaanse en Europese media constant de boodschap uit dat het ontoelaatbaar is om een opinie te hebben die tegengesteld is aan de standaardlijn. Dat geldt vooral de volgende onderwerpen: militaire interventies die in de naam van ‘mensenrechten’ worden uitgevoerd; klimaatverandering waar de mens aan schuldig is (en daarom zwaar voor moet bloeden); verdovende middelen en pornografie zijn prima; strenge opvoeding en strikt onderwijs zijn uit den boze, en meer geld lenen en uitgeven om meer te consumeren is altijd goed.’

Waar we zeker voor Europa aan kunnen toevoegen: ‘immigratie is noodzakelijk en onomkeerbaar; de islam is een religie van vrede en tolerantie, en islamisering is geen bedreiging; populisten, christenen andere conservatieven zijn haatzaaiers en racisten; de EU moet meer macht en zeggenschap krijgen, en daar moeten wij onze grenzen en soevereiniteit voor opgeven.’

‘Net als de Sovjet propaganda slogans gebruikte die een belediging waren voor de intelligentie van de gemiddelde persoon…  gebruiken ook de Westerse propagandisten termen zoals ‘fact (/feiten) checkers’, waarmee ze impliceren dat iedereen die het oneens is met de door ‘big business’ (en daarmee de overheid) goedgekeurde ‘feiten’ een bedrieglijke leugenaar is die moet worden gemeden, te schande moet worden gemaakt, en verketterd.’

‘Feiten check’ garantie voor propaganda; ‘breng waarheid met humor’

Termen zoals ‘feiten checken’ worden dan ook vooral gebruikt door de sociale, politieke en media elite die de propaganda die wij dagelijks over ons heen krijgen opstellen en verspreiden; anderen gebruiken vaak de term ‘politiek incorrect’, waarmee aan de naaste –collega’s, vrienden, familieleden- wordt aangegeven wat wel en wat niet kan worden gezegd en gedacht (/ op welke partij men bij de volgende verkiezingen beslist niet mag stemmen, op risico van uitsluiting uit de groep, e.d..).

Voor echt nieuws moeten we volgens Garrie dan ook niet meer bij de reguliere media zijn, zeker niet degenen die er complete ‘feiten check’ artikelen en afdelingen op nahouden. Dat is juist een garantie dat u enkel propaganda krijgt voorgeschoteld.

Hij adviseert mensen om de waarheid dan maar op andere manieren te brengen, zoals met een kwinkslag, met humor, omdat het serieus hebben van een afwijkende mening en visie bijna nergens meer wordt getolereerd – niet in het bedrijfsleven, niet in familie- en vriendenkring, en zeker niet als u werkzaam bent bij de overheid of de media.


Xander

(1) (gebaseerd op) EurasiaFuture.com via Zero Hedge
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)