‘Menselijke hersenen van nature eerder ontvankelijker voor mythen dan voor feiten’ – Groene klimaatideologie heeft alles weg van een nieuwe religie –
Zoals het christendom als symbool een kruis heeft voeren volgelingen van de nieuwe klimaatreligie steeds vaker hun eigen symbool met zich mee (Afbeelding: Getty Images (2)).
————————————————————————————————————————————–
De wereldbekende Brits-Amerikaanse topnatuurkundige Freeman Dyson waarschuwt dat het Westerse klimaatbeleid niet gebaseerd is op harde wetenschappelijke feiten, maar op (extreemlinkse) ideologie. Hij vergelijkt de huidige beleidsbepalers zelfs met het ‘aderlaten’ uit de Middeleeuwen, een destijds door alle medische experts ondersteunde en toegepaste methode die de gezondheid van zieke mensen juist verder aantastte. Hetzelfde dreigt nu op veel grotere schaal te gebeuren met het klimaat, nu alleen al in Nederland honderden miljarden euro’s uit de ‘aderen’ van de samenleving worden gezogen voor volstrekt onzinnige en zelfs diametrale, schadelijke klimaatmaatregelen.
Dyson wijst op een onomstreden hard wetenschappelijk feit, namelijk dat CO2 geen gevaarlijk maar een volstrekt natuurlijk gas is waar planten en gewassen juist enorm baat bij hebben en zelfs afhankelijk van zijn. Toch slaagt men er in het Westen in om CO2 als iets kwaadaardigs voor te stellen dat moet worden teruggedrongen, zogenaamd om het klimaat te ‘redden’ van ‘opwarming’.
We wezen onlangs nog op een artikel in Elsevier waarin uitgebreid werd belicht dat Nederland zo’n 1000 miljard (één biljoen) euro gaat uitgeven om de opwarming van de Aarde met 0,0003 graden te verminderen – kortom, te weinig om zelfs maar te kunnen waarnemen. Zelfs de linkse Volkskrant betwistte deze cijfers niet, maar schreef er vervolgens bij dat dit ‘niet uitmaakt’.
Klimaatalarmisme heeft echte wetenschap aangetast
Dat is alsof we de meest conservatieve gelovigen van een strenge religie het bestaan van hun god horen verdedigen tegen wetenschappers die geen enkel bewijs daarvan kunnen vinden. ‘Maakt niet uit, wij geloven erin, en dus is het zo.’ (Wij halen dit voorbeeld aan omdat het geloof in God al tijden belachelijk wordt gemaakt door mensen die nu uitgerekend op dezelfde wijze in iets zijn gaan geloven waar –in tegenstelling tot wat steevast wordt beweerd- geen hard wetenschappelijk bewijs voor is.)
De ‘kwantum’wetenschapper Dyson constateert dat de ideologie van het klimaatalarmisme met echte wetenschap vervlochten is geraakt, en vindt dat een zorgwekkende zaak. De meerderheid van de huidige wetenschappers heeft er doelbewust voor gekozen om blind te zijn voor de bewezen goede eigenschappen van CO2, en heeft het enkel nog over het onbewezen gevaar van dit voor de natuur onontbeerlijke gas.
Waarom is een hele generatie wetenschappers immuun voor de feiten?
In een poging te verklaren waarom een hele generatie moderne wetenschappers –met in hun kielzog een hele generatie politici- immuun zijn voor de feiten, kijkt Dyson naar de historie. En daar zijn tal van voorbeelden te vinden van volstrekt irrationele zaken die lange tijd voor ‘waar’ en ‘bewezen’ werden aangenomen, zoals de barbaarse methode van het genoemde aderlaten.
Ander voorbeeld is de kosmologie van Aristoteles, die ervan overtuigd was dat de planeten en sterren om de Aarde draaien. Deze volstrekt foutieve leer heeft weliswaar geen directe schade veroorzaakt, maar wel de mensheid, en zeker religies zoals het christendom en de islam, zo’n 2000 jaar lang sterk beïnvloed, waardoor verdere wetenschappelijke ontwikkelingen en ontdekkingen ernstig werden gehinderd.
Geprogrammeerd groepsdenken: Anders zijn was (en is) gevaarlijk
In alle gevallen verzamelde zich er net als nu een hele generatie mensen om deze wetenschappers die geen vragen stelden bij de gepresenteerde ‘waarheden’ waar ze zich zo prettig bij voelden. Integendeel, de dissonante stemmen die dat wel deden werden gezamenlijk belachelijk gemaakt, uitgestoten en verketterd, en eindigden voor hun ‘verkeerde denken’ soms zelfs op de brandstapel.
De belangrijkste wetenschappelijke vooruitgang van de afgelopen paar honderd jaar is voornamelijk te danken aan eenlingen en ‘rebellen’ die tegen de heersende stromingen en opvattingen in durfden te gaan. Helaas blijkt deze cultuur van scepticisme nog altijd niet sterk genoeg om het tegen het groepsdenken, tegen de oude orthodoxie en tegen dogmatisme op te kunnen nemen.
Dyson ziet hierin een evolutionaire oorzaak. Duizenden jaren lang was het voor het overleven van de mens noodzakelijk om bij een groep te horen. ‘Anders’ en ‘afwijkend’ denken en gedrag was gevaarlijk en zelfs levensbedreigend, omdat je het grote risico liep hierom te worden verstoten en aan je lot te worden overgelaten.
De mensen ontwikkelden zich dus als sociale wezens die zich het beste voelden in een gelijkgestemde of gelijkgeaarde groep. Het gevolg was dat het voor die groep belangrijker was om eensgezind te zijn dan om bepaalde ‘wijsheden’ en autoriteiten in de groep in twijfel te trekken. De eerder genoemde brandstapels bewezen dat dit gedrag niet gewenst was en vaak als een grote bedreiging voor ‘de groep’ werd ervaren.
Dit ‘stamgedrag’ zit nog altijd diep in ons wezen verankert, betoogt Dyson. Hij ziet dat terug in het omgaan van moderne wetenschappers en politici met controversiële thema’s zoals het klimaat. Het 21e eeuwse geaccepteerde groepsdenken bestaat uit het kritiekloos accepteren van de extremistische klimaatideologie (in Nederland inmiddels zelfs verankerd in de grondwet), en alle zeer ingrijpende en zeer kostbare maatregelen die dit voor de mensen teweeg brengt.
Winnaars en verliezers, en verhalen rond het kampvuur
Er speelt nog een ander ‘product’ van de menselijke evolutie mee, en dat is de behoefte om een ‘spel’ of ‘strijd’ met winnaars en verliezers te spelen, en daarin natuurlijk tot de winnende partij te willen behoren. Daarbij was het behoren tot het winnende team belangrijker dan het onderzoeken van feiten en bewijzen, en dat is nu nog steeds het geval.
Duizenden jaren lang zaten ‘we’ nog gezamenlijk rond het kamp- en later haardvuur en vermaakten elkaar door verhalen en fantasieën te vertellen, die vaak een loopje namen met de feiten, of gewoon puur verzonnen waren. Om in een groep te kunnen overleven was het niet nuttig en zelfs gevaarlijk om af te wijken van de groep waar je een sterke band mee had, en vragen te stellen bij die algemeen geaccepteerde ‘waargebeurde verhalen’.
Gezien het waanzinnige klimaatbeleid blijken moderne politici, wetenschappers en opinievormers bij de massamedia nog amper dat simplistische groepsdenkniveau ontgroeid, met alle schadelijke gevolgen van dien. (1)
Klimaatideologie is nieuwe –maar ook stokoude- religie
Waar wij nog een ander, niet door Dyson belicht aspect aan willen toevoegen. Nadat wetenschappers eeuwenlang een strijd uitvochten met de leringen van de Kerk, zoals over de positie van de Aarde in het universum (en de vorm van de planeet, er zijn zelfs nog steeds mensen die ondanks ladingen bewijs hardnekkig in een platte Aarde geloven), en zeker deze eeuw de grote massa zich losmaakte van het geloof in God en het door christenen overheerste politieke en maatschappelijke denken, lijkt er bij die mensen een behoefte te zijn ontstaan om die innerlijke leegheid, het willen geloven ‘in iets’, op te vullen met een ander geloof.
En dat nieuwe 21e eeuwse geloof is de huidige klimaatideologie geworden, met de Aarde zelf als ‘god’. Aan de andere kant werden de zon, maan, sterren en de Aarde al in oude tijden als ‘goden’ aanbeden. Ook toen moest daar vaak alles aan worden opgeofferd –feiten, rijkdommen, en soms zelfs menselijke levens-, dus ook in dat opzicht is er helaas niets nieuws onder die zon.
Xander
(1) Epoch Times
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
Zie ook o.a.:
16-11: NASA satelliet ziet forse afkoeling, lijkt begin van nieuwe mini ijstijd
15-11: Klimaatwetenschappers geven enorme rekenfout Global Warming toe
03-09: Zonneminimum eerder begonnen, experts waarschuwen voor langdurige afkoeling Aarde