Met een vliegdekschip-aanvalsgroep ter plekke en nog eens drie onderweg, presidentskandidaat Nikki Haley die op TV oproept om de Palestijnen ‘af te maken’ en en passant ook nog Rusland en China bedreigt, en Israël dat met het compleet afsluiten van elektriciteit, water en voedsel nu inderdaad genocide op de inwoners van Gaza lijkt te willen plegen, heeft het er veel van weg dat het financieel en moreel op zijn laatste benen lopende Amerikaanse imperium letterlijk ‘Armageddon’ probeert te veroorzaken, het spreekwoordelijke ‘einde van de wereld’, als een laatste wanhoopspoging om zijn tanende wereldmacht te behouden. Sommigen zullen zeggen dat dit niet het ‘echte’ Armageddon kan zijn, omdat het dan in wezen in scène zou zijn gezet en dus is gepland. Maar wat maakt dat uit? Eén blik op hoe God volgens de Bijbel te werk gaat maakt duidelijk dat profetieën wel degelijk vaak op deze manier worden vervuld.
Niet alleen volgelingen, maar ook vijanden worden immers door God ingezet om zijn wil uit te voeren. Denk bijvoorbeeld aan de farao, waarvan staat geschreven dat God diens hart ‘verhardde, zodat hij niet naar hen luisterde’. Het was de bedoeling dat het volk Israël uit Egypte zou vertrekken, en daarvoor gebruikte God hun grootste vijand.
Waarom zou dat dan niet ook zijn gebeurd met het vervullen van de bekende profetieën over de wederopstanding van Israël in de eindtijd? Gelovige tegenstanders, zowel Joden als christenen, wijzen er steevast op dat met name de infame familie Rothschild ervoor gezorgd heeft dat de Joodse staat in 1948 kon worden opgericht, en ook dat zelfs de Nazi’s er een grote rol in hebben gespeeld. En dat de oprichting van Israël daarom niet ‘van / door God’ kan zijn bewerkstelligd.
Dan zeg ik: nou en? Het maakt naar mijn mening echt niets uit hoe die vervulling tot stand is gekomen, maar enkel dat het is gebeurd. Het voorbeeld van de farao is slechts één van de vele bewijzen dat God bepaalt hoe, door wie en op welke wijze Zijn wil wordt gedaan, en zich daarbij niet aan menselijke theologische regeltjes en concepten houdt. Zelfs Zijn vijanden kunnen dus gewoon worden ingezet, zonder dat ze dit zelf willen of in de gaten hebben – ook als ze in de illusie verkeren God hiermee te slim af te kunnen zijn.
‘Omdat zij niet van de waarheid houden, laat God hen met hun hele hart in leugens geloven.’ (2 Tess.2:11)
Een ander duidelijk voorbeeld is te lezen in het apocalyptische boek Openbaring: ‘Want God heeft hun het verlangen gegeven samen te werken en hun koninkrijk aan het beest te geven…’ (Opb.17:17)
Amerikanen door God aangespoord?
Kortom: al zouden de Amerikaanse leiders, waarvan velen zichzelf ‘christen’ noemen of van Joodse komaf zijn, het plan hebben opgevat om uit puur eigenbelang doelbewust de ‘Armageddon’ profetieën ten uitvoer te brengen om bepaalde doelstellingen te bereiken, zoals het behoud van hun macht – wat zou dat? Het is heel goed mogelijk dat God dit streven in hun hart heeft gelegd. En is het niet deze keer, dan wel bij een volgende gelegenheid, want de meeste mensen zullen beseffen dat het op een keer wel gruwelijk mis móet gaan.
Daarnaast behoeft het natuurlijk geen uitleg dat de bommen en raketten ook bij een ‘nep’ Armageddon echte slachtoffers zullen maken. Mocht de oorlog tussen Israël en Hamas in het slechtste geval nu al uitlopen op het in de Bijbel voorzegde Armageddon, dan moeten we al snel aan aantallen van honderden miljoenen denken, misschien zelfs miljarden – te gruwelijk om daar een voorstelling van te kunnen maken.
De enige eindtijdberekening in de Bijbel
Al vele jaren geleden schreef ik voor het eerst op Xandernieuws dat de laatste periode van de eindtijd tot aan de finale vermoedelijk tussen 2023 en 2042 zal gaan plaatsvinden. Ik kwam op die periode na uitgebreide studie en een naar mijn overtuiging betere uitleg van de profetieën van Daniël, die van een engel (wat dat dan ook mag zijn) een periode van in totaal 2595 jaar kreeg voorzegd tot aan ‘de verlossing’ (1290+1260+45 profetische ‘dagen’ = jaren*). In feite moet daar nog eens 30 jaar bij worden opgeteld**.
* Het eerste deel van deze profetie is overigens nauwkeurig uitgekomen, en toen was er beslist géén sprake van opzet. Dat gebeurde namelijk met de bouw (‘oprichting’) van de ‘gruwel der verwoesting’ op het Tempelplein van Jeruzalem in 688 n.C.: de islamitische Rotskoepelmoskee, 1290 Hebreeuwse jaren (van ieder 360 dagen = 1271 zonnejaren) nadat de profetie dat het ‘dagelijkse offer werd weggenomen’ in 583 v.C. werd vervuld. 1260 zonnejaren na 688 n.C. werd de staat Israël in 1948 opgericht.
Deze periode komt tevens overeen met de – ik zou bijna ‘beruchte’ willen zeggen – laatste of 70e jaarweek van Daniël. Die werd echter niet los geknipt omdat die pas ergens ver in de toekomst zou worden vervuld, maar omdat het hier om een geheel aparte sabbatsjaarweek ging, anders dan de eerste 69 jaarweken, waarvan bekend is dat 1 dag = 1 jaar. Bij de sabbatsjaarweek is de berekening 7 x 360 (immers, tijdens een sabbatsjaar was het iedere dag sabbat, en niet slechts 1 x in de 7 dagen) = 2520 jaar. Dat laat 75 jaar over voor de ‘eindtijd’: 1948 + 75 = 2023.
** Het jaar 2023 is ook het resultaat van de optelsom 1290 + 1335 (Daniël 12:12). Vaak wordt automatisch aangenomen dat de 1335 jaar in dit vers dezelfde periode is als de voorafgaande 1290 plus 45 jaar daarbij opgeteld. Die 45 jaar worden overigens verder nergens uitgelegd. In de grondtekst staat echter enkel ‘Gezegend hij die verlangt en bereikt de dagen 1335 (= jaren) (/ de dagen afwacht, als in de zin van dat gelovigen al bijna 2000 jaar op de terugkeer van Jezus wachten). Kortom: gezegend is iedereen die het einde van deze in totaal 2625 jarige periode meemaakt.
Ik geef toe dat het nogal een ‘stretch’ is om voor de berekening van de eerste 1290 jaar het Hebreeuwse jaar met 360 dagen te nemen, en voor de tweede periode van 1335 jaar het door ons gebruikte zonnejaar met 365 dagen. Je zou dat nog kunnen verklaren door de 1290 bij de Oud Testamentische tijd te rekenen, en de 1335 bij de Nieuw Testamentische. Hoewel dit slechts theorie is, acht ik deze uitleg toch veel waarschijnlijker dan de uit de duim gezogen en Bijbels totaal niet te onderbouwen ca. 2000 jaar lange ‘knip’ tussen de 69e en 70e jaarweek, waar nog steeds veel uitleggers aan vasthouden.
Omdat niet alleen in het Bijbelboek zelf, maar ook via buitenbijbelse bronnen nauwkeurig is na te gaan wanneer Daniël exact geleefd heeft, valt op te maken dat zijn twee series van dezelfde profetieën, waar een periode van 19 jaar tussenzit, uitkomen in respectievelijk 2023 en 2042 (met een marge van circa 6 à 7 jaar naar beide kanten van deze tijdlijn, aangezien er rond de geboorte van Jezus Christus een verspringing in de jaartelling zit van naar schatting tot 6 à 7 jaar).
Maar ook consequent uitgaan van zonnejaren geeft een opmerkelijk overeenkomstig resultaat:
1290 = 1271 zonnejaren
1335 = 1317 zonnejaren
1271 + 1317 = 2588 zonnejaren.
Het frappante is dat dit akelig dicht in de buurt komt van de oorspronkelijk genoemde 2595. Meer nog: Als we ervan uitgaan dat de christelijke jaartelling inderdaad zo’n 6 à 7 jaar te laat is begonnen, dan leven we nu eigenlijk in het jaar 2030. Trekken we daar die 6 – 7 vanaf, dan komen we uit in 2023/2024.
Een tijd, tijden en een halve tijd
Ondersteunend is de bekende dubbele profetie waarin wordt gesproken over ‘een tijd, tijden en een halve tijd’ waarin Israël en Jeruzalem door heidense machten bezet zullen zijn. ‘Een tijd, tijden en een halve tijd’ is een Bijbels idioom voor de waarde 2,5 (en niet 3,5, zoals in het Westen meestal wordt gedacht. Vergelijk Job 33:14 (vanuit de grondtekst): ‘Want God spreekt één keer, ja twee keer, maar men slaat er geen acht op.’ Ook hier gaat het niet om de optelsom 1+2, maar is twee keer slechts de vergrotende grap van één. De EBV24 vertaling heeft dit vers het beste vertaald.)
In het Nieuwe Testament staat dat één ’tijd’ (dag) voor God is als 1000 jaar, dus beslaat een ’tijd, tijden en een halve tijd’ een periode van 2500 jaar. Tussen de eerste en tweede ’tijd, tijden en een halve tijd’ profetie in resp. Daniël 7 en 12 zit een verifieerbare periode van 19 jaar. Gerekend vanaf de eerste profetie komen we precies uit in het jaar 1948, de oprichting van Israél, en gerekend vanaf de tweede profetie in 1967, de bevrijding van Jeruzalem. In mijn ogen kan dit onmogelijk toeval zijn.
Juiste periode belangrijker dan juiste jaar
Vanzelfsprekend hoeven deze berekeningen niet (exact) te kloppen, maar ik vind de uitkomsten van de genoemde perioden van diverse profetieën te opvallend in deze nauwe tijdsperiode uitkomen om niet tenminste een sterke aanwijzing te hebben dat we ons inderdaad in de allerlaatste fase van de voorzegde eindtijd bevinden. Het is tevens de enige complete (en complexe) eindtijdberekening die in de hele Bijbel te vinden is, en dat lijkt me te belangwekkend om aan voorbij te gaan.
Daarbij ik herhaal nogmaals: kritiek dat we met een opzettelijk in gang gezette, dus ‘kunstmatige’ eindtijd te maken hebben kan heel goed kloppen, doch is van geen enkel belang voor de uitkomst. Maar al met al zullen we inderdaad moeten blijven wachten, en ondertussen heel goed blijven opletten voor de tekenen van deze eindtijd. En die zijn zeker sinds de Covid p(l)andemie van 2020, en daarop volgende modRNA genmanipulatie injecties, meer dan ooit zichtbaar geworden.
Xander
Zie ook:
10-10: Netanyahu’s dilemma tussen invasie Gaza en einde regering of ontketenen Derde Wereldoorlog
09-10: Voorzegt deze oude Bijbelse profetie de aanstaande vernietiging van Gaza?