————————————————————————————————————————————–
Komt er eigenlijk wel een letterlijk 1000 jarig Vrederijk?
————————————————————————————————————————————
(21.00) – In de eerdere 8 delen werd duidelijk dat de dispensatie theologie, oftewel het futurisme met zijn pre/mid trib opname en ‘Antichrist’ tijdens een 7 jarige ‘grote verdrukking’, vanuit Bijbels oogpunt een volkomen onhoudbaar verzinsel is dat in de 16e en 17e eeuw door Jezuïeten werd bedacht om de Reformatie te doen ontsporen. Maar los van het vele Schriftuurlijke bewijs vereist deze misleidende theologie ook nog eens dat het logische verstand moet worden uitgeschakeld en absurdistische verklaringen moeten worden aanvaard, zeker aangaande de vraag wie er eigenlijk met die opname zouden meegaan, en wie niet.
Speelfilms en series zoals het op de gelijknamige boeken gebaseerde ‘Left Behind’ over de opname laten steevast zien dat van het ene op het andere moment plotseling miljoenen mensen zijn verdwenen. Tal van auto’s raken ineens hun bestuurders kwijt, waardoor er grote ongelukken gebeuren. Een Canadese luchtvaartmaatschappij nam de ‘opname’ ooit zó serieus, dat piloot en copiloot van een verkeersvliegtuig niet allebei christen mochten zijn omdat het toestel zou neerstorten indien beide piloten plotsklaps in de hemel zouden worden opgenomen.
Een van de bekendste beelden is een schommel die nog heen en weer zwaait, terwijl het kind erop is verdwenen. Futuristen geloven namelijk dat alle kinderen op aarde tijdens de opname door Jezus zullen worden weggehaald, dus ook de kinderen van ongelovigen. De verklaring die wordt gegeven is dat kinderen nog geen bewuste ‘keuze’ zouden hebben kunnen maken, en het daarom niet eerlijk zou zijn als zij zouden worden achtergelaten en door de ‘grote verdrukking’ zouden moeten gaan.
Speculatie en giswerk
En daar beginnen de problemen, want wanneer kan een kind precies verantwoordelijk worden gesteld voor een ‘keuze voor Jezus’? En wat houdt dat trouwens precies in, een ‘keuze voor Jezus’? Het bidden van het magische zondaarsgebed, waardoor je voor eens en altijd ‘gered’ zou zijn (ook al zo’n aantoonbaar onbijbelse theologie)? Enkel het geloof dat de Bijbelse verhalen over Jezus waar zijn? Gedoopt zijn en/of belijdenis hebben gedaan? En op wat voor leeftijd? 12 of 13, zoals vaak wordt gezegd, op basis van de leeftijd waarop meisjes (12) en jongens (13) in het Jodendom volwassen worden?
Kortom: een en al speculatie en giswerk, want bedenk dat al deze zaken nergens in de Bijbel zijn terug te vinden. Geen enkele profetie of andere tekst wijst op de wereldschokkende gebeurtenis dat alle kinderen ineens van de aardbodem zijn verdwenen. Het vaak aangehaalde ‘wee de zwangeren en zogenden in die dagen’ (Matt.24:19, het tekstgedeelte waar Jezus de verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 voorzegt) wijst er juist op dat zelfs zwangere vrouwen en pasgeboren baby’s niet aan de gruwelen van de ‘verdrukking’ zullen ontsnappen.
Absurditeiten
Maar laten we eens doorredeneren over dat moment waarop kinderen al dan niet verantwoordelijk zijn voor hun ‘keuze’, en laten we eens uitgaan van die 12 en 13 jaar. Op welk moment bereikt een kind die leeftijd eigenlijk? Is dat al aan het begin van de verjaardag, of op het exacte uur en de exacte seconde dat het ter wereld kwam? En wat moeten al die kinderen dan die één seconde ’te laat’ zijn geboren, en ‘dus’ door de grote verdrukking moeten, wetende dat zoveel kinderen die één seconde eerder werden geboren, wél daarvoor werden gespaard?
Nog verder terug komen we hetzelfde probleem tegen bij de geboorte. Als alle kinderen meegaan, dan ook de pasgeboren baby’s. Maar als je nu één seconde te laat wordt geboren? Eén seconde na de opname? Is dat niet eveneens heel oneerlijk dat je dan als jong kind de grootst mogelijke ellende op aarde zal moeten doorstaan (als je het al overleeft)?
Dus bedachten pre-trib theologen dat ook de ongeboren kinderen meegaan. Alle zwangere vrouwen komen bij de opname dus ineens met een lege buik te zitten. Maar waar trekt God dan precies de grens? Een ongeboren kind wordt bij 24 weken levensvatbaar geacht; wat nu als je 23 weken, 6 dagen, 23 uur, 59 minuten en 59 seconden ‘oud’ bent? Dan heb je volgens deze theologie dus pech? (Of, vanuit het standpunt van de moeder geredeneerd: die hebben dus geluk dat hun kind niet door een onzichtbare hand plotseling uit hun baarmoeder werd gerukt?)
Vandaar dat sommigen nog verder teruggaan, naar het moment van conceptie. Maar ook dan stuiten we op hetzelfde probleem, dat dan pas echt absurdistische vormen begint aan te nemen. Immers, één seconde na de conceptie is er enkel nog sprake van een aantal cellen die zich beginnen te delen; van een hartje, hersenen, of zelfs maar een menselijk vormpje is nog geen enkele sprake. De ”logica’ van de pre-trib aanhangers volgend worden die paar cellen dus óók in de hemel opgenomen. Zijn dit dan ineens volgroeide mensen die zonder enige voorgeschiedenis als mens in de hemel worden ‘geboren’? (Ook hier kunnen we geen greintje Bijbels bewijs voor vinden.)
En hoe zit het dan met de kinderen die één seconde ná de opname worden verwekt? Is het niet heel oneerlijk dat zij na 9 maanden wél in de ‘grote verdrukking’ worden geboren? Daar hebben zij toch ook niet voor gekozen? Net zo min als alle andere kinderen die op zeker moment tijdens die afschuwelijke 7 jaren worden verwekt en geboren?
Ouders door God verantwoordelijk gesteld voor lot kinderen
In zowel het Oude als het Nieuwe Testament vallen kinderen volledig onder de verantwoordelijkheid van de ouders. Dat is niets bijzonders, zult u denken, want dat is immers altijd al het geval, ook in onze tijd. Die verantwoordelijkheid strekt zich in de ogen van God echter zover uit, dat kinderen automatisch hetzelfde lot ondergaan / moeten ondergaan als hun ouders (vandaar de zinsnede uit de 10 geboden ‘… Ik ben uw God… Die de misdaad der vaderen bezoek aan de kinderen’*).
(* Dat lijkt wellicht onrechtvaardig, maar is het niet, aangezien God eraan toevoegde dat hij barmhartig is voor ‘duizenden van hen die Mij liefhebben en Mijn geboden onderhouden’. Kortom: ook al wordt je al kind (soms ook genetisch) belast met de zonden en misdaden van je (groot)ouders, toch heb je op grond van je eigen keuzes en daden net zoveel kans op de barmhartigheid van God.).
Hetzelfde principe zien we terugkomen in het Nieuwe Testament: ‘Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder (de echtgenoot). Anders zouden immers uw kinderen onrein zijn, doch nu zijn zij heilig.’ (1 Kor.7:14)
Hier zien we dat kinderen slechts één gelovige ouder hoeven te hebben om als ‘rein’* te worden beschouwd (*niet hetzelfde als ‘gered’). Dit principe (gebaseerd op het Jodendom) houdt automatisch in dat de kinderen van ongelovigen ‘onrein’ en ‘onheilig’ zijn. Doorgetrokken naar de futuristische theologie, dan zou het Bijbels consistent zijn dat enkel kinderen met minimaal één gelovige ouder worden opgenomen, en alle andere kinderen dus niet.
Het eerder besproken, typisch Westerse emotionele argument van ‘oneerlijkheid’ komt niet overeen met de Bijbelse denkwijze, waaruit duidelijk blijkt dat kinderen, zolang ze nog niet de volwassen leeftijd hebben bereikt, volledig onder de verantwoordelijkheid van hun ouders vallen, en de keuzen en daden van die ouders daarom automatisch op de hoofden van hun nakomelingen neerkomen. Zó groot is de verantwoordelijkheid die God aan ouders voor hun kinderen heeft gegeven.
Kortom, men moet zich in allerlei kromme, onlogische, hoogste speculatieve en soms ronduit absurdistische bochten draaien om de pre-trib ‘opname’ overeind te houden – niet bepaald een stevige basis om een complete overtuiging op te bouwen, al helemaal niet in het licht van de in de eerdere 8 delen besproken bewijzen die wél vanuit de grondtekst en context zijn onderbouwd. (Maar natuurlijk staat het iedereen vrij te blijven geloven in een science fiction fantasie die ongeveer net zo waarschijnlijk is als het geloof dat u op een dag door Scotty van deze aarde wordt opgestraald naar de USS Enterprise uit ‘Star Trek’.)
In de wolken?
Maar we worden toch zeker wel in de hemel opgenomen, zullen sommigen zeggen. Immers, na de opstanding der doden (tijdens de Wederkomst) zullen ‘.. wij levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken (Griekse grondtekst: ‘samen met hen in wolken‘) in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zó zullen wij altijd met de Here wezen.’ (1 Tess.4:17).
Andermaal blijkt dat er vanuit de grondtekst iets anders bedoeld wordt dan ‘in de hemel opgenomen’. Ten eerste staat er niet ‘op de wolken’, maar ‘in wolken’. Waarom is dit belangrijk? Omdat het Griekse ‘nephos’ (wolk) óók een mensenmassa kan betekenen. In het Engels is dat veel logischer dan in het Nederlands, want in die vertalingen wordt dat woord altijd vertaald met ‘cloud’. En als u twee woorden Engels spreekt, dan weet u dat ‘cloud’ behalve ‘wolk’ ook ‘menigte’ betekent. (Zie ook Hebreeën 12:1: ‘Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk (nephos) van getuigen rondom ons hebben…’)
De correcte uitleg wordt nog duidelijker als we kijken naar het Griekse woord dat met ‘lucht’ is vertaald. In het Nederlands gebruiken we hetzelfde woord voor de lucht die we inademen en de lucht boven ons hoofd. In het Grieks bestaan daar echter verschillende woorden voor. Het in deze tekst gebruikte ‘aera’, van aér (air, afkomstig van ‘aemi’ = ademen), slaat enkel op de lucht die we kunnen inademen, dus de lagere luchtlagen tot zo’n 5 kilometer hoogte (daarboven wordt de lucht te ijl om nog veilig te kunnen inademen, en boven de 7500 meter is dat amper meer mogelijk).
Weggevoerd in grote menigten
Ook 1 Tess.4:17 gaat daarom niet over een ‘opname in de hemel’, hoe vaak die tekst in dit kader ook onterecht is aangehaald. Dit wordt er vanuit de grondtekst namelijk echt mee bedoeld:
‘Wij levenden, die na de opstanding der doden achterbleven, zullen samen met hen in grote menigten (in grote aantallen) in een oogwenk worden weggevoerd, de terugkerende Heer tegemoet in de lucht (de lucht die we kunnen inademen, dus niet hoog boven de wolken!).’
Deze uitleg is consistent met wat Jezus hier al eerder over had onthuld: ‘En Hij zal zijn engelen uitzenden met luid bazuingeschal en zij zullen zijn uitverkorenen verzamelen uit de vier windstreken , van het ene uiterste der hemelen tot het andere.’ (Matt.24:31)
Het ‘wegvoeren’ uit 1 Tess.4:17 wordt dus gedaan door engelen. Zij brengen de gelovigen naar de op aarde terugkerende Jezus Christus. Er volgt dus géén bizarre ‘jojo’ beweging zoals het ‘secret rapture’ bedenksel die noodzakelijk maakt: een Jezus die eventjes tot in de atmosfeer neerdaalt, daar de gelovigen opneemt, en dan weer snel terugkeert naar ‘de hemel’, om vervolgens na 7 (of 3 1/2) jaar wéér neer te dalen, maar dan wel zijn voeten op de aardbodem neerzet.
Eerst het onkruid verbrand, dan pas het koren bijeen gehaald
Het is weliswaar al eerder aan bod gekomen, maar voor het complete overzicht is het desondanks van belang om ook enkele andere teksten die ik al eerder ter sprake bracht, te herhalen:
‘Want zoals zij in (die) dagen voor de zondvloed waren… en niets bemerkten, eer de zondvloed kwam en hen allen wegnam, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn. Dan zullen er twee in het veld zijn, één zal genomen worden en één zal gelaten worden…’ (Matt.24:38-41).
In een eerder deel legde ik al uit dat de toevoegingen aangenomen en achtergelaten niet in de grondtekst voorkomen, en daarom duidelijk met een bepaalde vooringenomen visie zijn vertaald. Vermoedelijk zal gedacht zijn aan het in vers 31 beschreven verzamelen van de uitverkorenen door de engelen, maar vanuit de profetische context blijkt dat juist de omgekeerde uitleg de enige juiste kan zijn:
‘En in de oogsttijd zal ik tot de maaiers zeggen: Haalt eerst het onkruid bijeen en bindt het in bossen om het te verbranden, maar brengt het koren bijeen in mijn schuur.’ (Matt. 13:30).
Jezus uitleg: ‘Zoals nu het onkruid verzameld wordt en met vuur verbrand, zo zal het gaan bij de voleinding der wereld. De Zoon des mensen zal zijn engelen uitzenden en zij zullen uit zijn Koninkrijk verzamelen al wat tot zonde verleidt en hen, die de ongerechtigheid bedrijven, en zij zullen hen in de vurige oven werpen; daar zal het geween zijn en het tandengeknars. Dan zullen de rechtvaardigen stralen als de zon in het Koninkrijk huns Vaders.’ (13:40-43)
De correcte volgorde, namelijk eerst de verzameling van de ‘bozen’, bevestigt Jezus in de daarop volgende gelijkenis van het sleepnet (vs.47-48): ‘Zó zal het gaan bij de voleinding der wereld. De engelen zullen uitgaan om de bozen uit het midden der rechtvaardigen af te zonderen, en zij zullen hen in de vurige over werpen; daar zal het geween zijn en het tandengeknars.’ (vs.49).
Matt.24-38-41 beschrijft dus géén wegneming van de rechtvaardigen (zoals de opname-aanhangers beweren), maar een wegneming van de ‘bozen’, van de kinderen van het Kwaad.
En waarom kan het niet andersom zijn? Omdat als er wél een opname van rechtvaardigen mee bedoeld zou worden, er niemand meer over zou zijn om ‘achtergelaten’ te worden. De ‘bozen’ zullen volgens Jezus immers éérst worden verwijderd.
‘Buiten zijn de honden’
Voor de volledigheid herhaal ik kort het tegenargument wat ik in deel 6 reeds besprak, maar wat eenvoudig te ontkrachten is. Deze profetieën over het wegnemen van de onrechtvaardigen vóór het verzamelen van de rechtvaardigen zijn onmiskenbaar niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Daarom hebben dispensatie-theologen de vervulling hiervan geprobeerd te verplaatsen naar het einde van het 1000 jarige Vrederijk**.
Dat kan echter onmogelijk kloppen, want:
1) de rechtvaardigen dan reeds zijn afgezonderd van de onrechtvaardigen en afgeschermd van hen verblijven (immers: ‘Zalig zij, die hun gewaden wassen, opdat zij recht mogen hebben op het geboomte des levens en door de poorten ingaan in de stad**. Buiten zijn de honden en de tovenaars, de hoereerders, de moordenaars, de afgodendienaars en ieder, die de leugen liefheeft en doet.’ (Opb.22:14-15)).
2) de bozen / onrechtvaardigen niet door engelen zullen worden weggehaald, maar rechtstreeks door vuur uit de hemel zullen worden vernietigd: ‘zij… omsingelden de legerplaats der heiligen en de geliefde stad**; en vuur daalde neder uit de hemel en verslond hen’ (Opb.20:9).
1000 letterlijke jaren of een langdurige periode?
** Even los van de correcte uitleg van het hoe, waar, hoelang en wanneer van dat Vrederijk en de precieze aard van deze ‘stad’ (het Nieuwe Jeruzalem). Daarover verschillen de visies nogal. Een letterlijk 1000 jarig Vrederijk na de Wederkomst van Jezus is in veel christelijke kringen onomstreden, maar is dat terecht?
Zo staat er in de Griekse grondtekst het woord ‘chilia’ (chilioi), dat weliswaar is vertaald met ‘duizend’, maar preciezer een periode van onbekende duur weergeeft, lett. een ‘duizend-duizend’. Niemand weet dus exact hoelang die 1000 jaar duren; het is enkel een figuratief getal voor een zeer langdurige periode.
Het woord ‘vrederijk’ komt in de Bijbel overigens niet voor. En wanneer komt dat (konink)rijk eigenlijk? In Openbaring 1:6 noemt Johannes Jezus Christus reeds ‘de overste (lett.: heerser) der koningen der aarde’, en de gelovigen zijn ‘koninkrijk’ (vs.7). In het door mij in eerdere delen en artikelen aangehaalde vers 9 omschrijft Johannes zichzelf als ‘uw broeder en deelgenoot in de verdrukking en in het Koninkrijk‘. Ook in Opb.5:10 wordt geschreven dat Jezus de heiligen tot een ‘koninkrijk’ heeft gemaakt (dus toen reeds voltooid) en dat zij zullen ‘heersen als koningen op aarde’. Let wel: dit wordt nog vóór het openen van de boekrol met de bekende zegels verklaard.
Het Koninkrijk is er volgens Jezus al
Dit komt overeen met wat Jezus over zijn Koninkrijk bekend maakte: ‘Het Koninkrijk Gods komt niet zó, dat het te berekenen is. Ook zal men niet zeggen: zie, hier is het, of daar! Want zie, het Koninkrijk Gods is in* u.’ (Luc.17:21)
(* Vertaald is ‘bij’, maar dat is onjuist. Dit staat er letterlijk in de grondtekst: ‘.. want het koninkrijk van God is binnenin u.’ De KJV heeft het Griekse woord ‘entos’ (in, binnen, binnenste, binnenkant) wél juist vertaal met ‘within’, dus ‘in’. De enige andere keer dat ‘entos’ wordt gebruikt is in Matteüs 23:26: ‘Gij blinde Farizeeër, reinig eerst de inhoud (entos) van de beker; dan zal hij ook van buiten rein worden.’)
Oftewel: het Koninkrijk moet niet nog komen, maar is er al, echter niet zichtbaar. Dientengevolge zijn ook de ‘koningen’ die in dit Koninkrijk zullen heersen, geen visueel zichtbare koningen, maar enkel heersers in de onzichtbare, spirituele wereld.
Als deze uitleg wordt gevolgd, heeft dat verregaande implicaties voor de juiste verklaring van enkele andere profetieën (meer hierover een in een volgende deel). Het maakt ‘de eindtijd’, enorm complex en vaak tegenstrijdig gemaakt doordat deze met een Westerse bril op werd gelezen, in wezen ook een stuk simpeler en eenvoudiger.
Het Beest uit de afgrond losgelaten
En zeker ook logischer, want zeg nu zelf: Jezus komt terug, de doden worden opgewekt, Hij verslaat het Kwaad en het Beest, oordeelt de volkeren én de gelovigen, zendt degenen die hebben gefaald naar het ‘eeuwige vuur’ waar ook de duivel en zijn engelen in worden gegooid, (Matt.25:41) voleindigt alle profetieën (zie Opb.10:7, eerder besproken in deel 8), en dan blijkt het nog steeds niet voorbij te zijn en begint de ellende na 1000 jaar opnieuw, zelfs als Jezus hoogstpersoonlijk de scepter zwaait over de aarde?
Misschien zegt u: maar de duivel is toch nooit 1000 jaar (of een zeer lange periode) gebonden geweest? Het hangt er vanaf hoe we hier tegenaan kijken; moderne theologen hebben hier de conclusie aan verbonden dat er in zo’n periode ‘dus’ wereldvrede moet heersen, maar dat blijkt nergens uit. Laten we niet vergeten dat de mens zelf een gevallen wezen is, en ook zonder invloed van de duivel prima in staat is tot het verrichten van slechte daden (oftewel zonden*). Daar heeft de geschiedenis meer dan blijk van gegeven.
(* De bekende ‘zondeval’. Theologisch een vaak misbruikte term, maar wel kloppend. Immers, iedereen ervaart in zijn eigen leven dat het kwade vanzelf komt, en je moeite moet doen voor het goede. U herkent dit niet? Dan is er volgens de Bijbel geen waarheid in u (1 Joh. 1:8).)
Weer de islam?
In Openbaring 20:3 staat dat de slang in de ‘afgrond’ wordt gegooid, maar na die ‘1000 jaar’ voor korte tijd wordt losgelaten om de volkeren te verleiden. Waartoe? Oorlog tegen God, zijn leefregels en zijn volgelingen, met het doel ze compleet uit te roeien.
Volgens Openbaring 11:7, 16:13 en 17:8 zal er in de eindtijd inderdaad een ‘beest uit de afgrond’ opkomen en in korte tijd een enorm deel van de wereldbevolking weten te verleiden tot oorlog tegen de ’twee getuigen’ (Jodendom en christendom, zie deel 1), en hen (tijdelijk) overwinnen. In deel 2, 3 en 4 wees ik er al op dat de islam zichzelf ‘het beest uit de afgrond’ noemt, dat de hele wereld zal proberen te onderwerpen aan Allah (*In Jesaja 14:12-14 indirect de geprofeteerde naam van een ‘god’ die Lucifer zou gaan gebruiken om de wereld te misleiden – zie deel 3), en zijn (valse) profeet. Kunnen zoveel overeenkomsten louter op toeval berusten?
Voordat ik teveel vooruitloop op het volgende deel dient de mogelijkheid dat ook de 1000 jaren – net als tal van andere figuratieve en symbolische voorstellingen – niet letterlijk zijn bedoeld, maar geestelijk reeds zijn vervuld, op grond van het bovenstaande zeer serieus worden genomen. In ieder geval zou het veel ‘eindtijd’ vragen en netelige kwesties die al zo lang de nodige verwarring en controverse veroorzaken, kunnen ophelderen.
Wordt Vervolgd.
Xander
25-08: Deel 8: Na 2000 jaar schalden er weer zilveren bazuinen over de Tempelberg
21-08: Deel 7: Dit nieuwe VN verdrag maakt de weg vrij voor het rijk van Het Beest
15-08: Deel 6: De laatste jaren van de grote verdrukking zijn aangebroken
11-08: Deel 5: Wijst eerste oefening offeren Rode Vaars op spoedige bouw Derde Tempel?
07-08: Deel 4: Moord op Britse meisjes onderstreept opkomst vrouwenhatende ‘antichrist’ religie
04-08: Deel 3: Zevenjarig vredesverbond na aanstaande oorlog Israël – Iran?
31-07: Deel 2: Macron na opening Spelen verklaarde tot ‘de Antichrist’ – kan dat kloppen?
28-07: Deel 1: Komt er nu wel of geen plotselinge opname in de hemel?