(10.25) – Het Ben Gurion Kanaal Project is al meer dan 50 jaar oud en werd als dood en begraven beschouwd. De Verenigde Staten wilden destijds een alternatief voor het Suez kanaal, omdat dit via Egypte loopt en dat land een historische bondgenoot van Rusland is. Hiervoor zou tussen de Rode Zee / Golf van Aqaba en de Middellandse Zee het Ben Gurion Kanaal* moeten worden gegraven, dwars door de Israëlische kant van de Sinaï woestijn. Probleem: Gaza lag in de weg. Is dit plan, gezien de ogenschijnlijke Amerikaanse steun voor het verdrijven van de Palestijnen in Gaza door Israël, nu uit de ijskast getrokken?
(* In de kop ‘nieuw Suez kanaal’ genoemd, zodat iedereen meteen weet waar het om gaat.)
Ongeveer 20% van de wereldhandel wordt door het Suez kanaal vervoerd. Oorspronkelijk werd dit kanaal door Franse investeerders en Egypte gecontroleerd, maar vanwege een financiële crisis werden de Egyptische aandelen aan Groot Brittannië verkocht. In 1956 legde president Nasser beslag op het kanaal, waarna de tweede Arabische-Israëlische oorlog uitbrak die bekend staat als de Suez crisis.
520 ondergrondse kernbommen om kanaal te graven
Het Westen wilde niet afhankelijk zijn van Egypte, een trouwe bondgenoot van Rusland. Daarom werd al in de jaren ’60 het plan opgevat voor het Ben Gurion Kanaal. De zuidelijk ingang zou bij Eilat aan de Golf van Aqaba komen, en de noordelijke bij Gaza. Het kanaal zou eerst naar het noorden lopen en daarbij eventjes de grens met Jordanië kruisen. Vanaf het uiterste zuidelijke punt van de Dode Zee zou de waterweg dan richting het westen worden gegraven en in Gaza, of net ten noorden van de Gazastrook (er werden meerdere routes bestudeerd), in de Middellandse Zee uitkomen.
Uit vrijgegeven geheime documenten blijkt dat het Amerikaanse ministerie van Energie extreme methoden wilden gebruiken om dit kanaal aan te leggen. Op 1 juli 1963 werd een plan opgesteld om 520 ondergrondse kernbommen in de Negev woestijn te laten exploderen. ‘Een dergelijk kanaal zou een strategisch waardevol alternatief zijn voor het huidige Suez kanaal, en zou waarschijnlijk enorm bijdragen aan de economische ontwikkeling van het omringende gebied,’ zo staat in het document te lezen.
Zo’n 210 van de 260 kilometer van het Ben Gurion kanaal zou door vrijwel onbevolkte woestijn voeren. Grootste struikelblok: het verplaatsen van de bevolking van Gaza. ‘Een ander probleem dat niet is overwogen is de politieke haalbaarheid, aangezien het aannemelijk is dat de Arabische landen rondom Israël ernstige bezwaren zouden hebben tegen de bouw van zo’n kanaal.’
Neocons willen Rusland isoleren
In de ogen van de neocons in Washington, Londen en Brussel heeft Rusland via Egypte de controle over het Suez kanaal, wat als ongewenst wordt beschouwd. Het plan voor het Ben Gurion kanaal werd destijds in de ijskast gestopt, omdat die laatste 50 kilometer door dichtbevolkt gebied grotendeels via de Gazastrook zou moeten worden aangelegd.
Aangezien de neocons vast van plan zijn om Rusland te isoleren en hiervoor in 2014 in Oekraïne een (inmiddels zo goed als verloren) proxy oorlog zijn gestart, is het niet ondenkbaar dat het Ben Gurion kanaal opnieuw op tafel ligt. De Amerikaanse econoom Martin Armstrong vraagt zich hardop af of dit wellicht de echte reden is dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken heeft verklaard dat er geen vrede komt, niet in Israël en niet in Oekraïne? (1)
En heeft de verwoestende burgeroorlog in Jemen, van waar de door Iran aangestuurde Houthi rebellen al tientallen drones en raketten op Israël hebben afgevuurd, er wellicht ook iets mee te maken? Want dezelfde wereldhandel die via het Suez kanaal wordt vervoerd, moet ook door de nauwe doorgang tussen de Rode Zee en Golf van Aden. En daar heeft Jemen, in het verleden eveneens een bondgenoot van Rusland en nog altijd één van de vele islamitische aartsvijanden van Israël, grotendeels de controle over.
Bijbel: Geen kanaal, wel een snelweg
In de Bijbelse eindtijdprofetieën is overigens niets te lezen over een toekomstige nieuwe waterverbinding tussen de Rode Zee en Middellandse Zee, maar wel over een nieuwe snelweg tussen Egypte en Syrië (/Turkije**), die onvermijdelijk via Israël zal lopen (Jesaja 19:23). Dat gebeurt echter pas na een enorme oorlog, die zo verwoestend zal zijn dat de verliezende Arabische (/islamitische**) partijen eindelijk bereid zullen zijn vrede met Israël te sluiten.
(** Het in de Bijbel genoemde Assur bestreek delen van Syrië, Irak en Turkije, en de Turken zijn weliswaar ook moslims, maar natuurlijk geen Arabieren.)
Xander