(17.20) – Ik schreef in een van de laatste artikelen dat het NSC van Pieter Omtzigt wat mij betreft beter CDA-links kan worden genoemd. Dit op basis van wat ik van en over hem heb gehoord en gelezen, en zijn stemgedrag in de Tweede Kamer. Maar een echt goed onderbouwde mening krijg je pas na het lezen van zijn verkiezingsprogramma. Aangezien het NSC bij peil.nl met 31 zetels veruit de grootste partij lijkt te gaan worden, lijkt het me – gezien de verkiezingen op 22 november – tijd om zijn ‘Tijd voor herstel’ programma eens nader onder de loep te nemen.
Dan gaan we er gemakshalve maar even vanuit dat de verkiezingen eerlijk verlopen, al waren er de vorige keren de nodige verdachte signalen die erop wezen dat zowel de verkiezingen zelf als de uitslagen net als in de VS werden gemanipuleerd om de voor de machtselite gewenste regering te krijgen. Maar goed, dat mag in dit land ook al niet meer zeggen of schrijven zonder voor ‘complotdenker’ (= in 9 van de 10 gevallen complotrealist) te worden uitgemaakt.
‘Vertrouwen. Zekerheid. Perspectief’ belooft het NSC (lijst 19) in zijn programma. Vertrouwen, maar in wie? Perspectief, maar waarop? Daar moet in het 79 pagina’s tellende programma’s een antwoord op zijn te vinden.
Natuurlijk begint het NSC met te wijzen op het toeslagenschandaal, waar Omtzigt een alom gewaardeerde en bewonderde rol in heeft gespeeld, en dat eigenlijk de enige reden is geweest waarom hij zo populair kon worden. Eindelijk iemand die opkomt voor het gewone volk, voor de zwakkere, en dat ook nog eens tegen de overheid (Belastingdienst) in, zo was het algehele gevoel.
Bestuur wordt deels veranderd
Omtzigt wil het bestuur van het land veranderen door het kiesstelsel te veranderen, een ‘draaideurverbod’ voor politici, en het hervormen van de ambtelijke dienst. Verder worden allerlei beloften gedaan in het kader van bestaanszekerheid, de zorg en een nieuw stikstofbeleid. Tevens moet er een constitueel hof komen dat wetten aan de Grondwet gaat toetsen, iets dat in Europa alleen in Nederland verboden is. Het NSC steunt ook de invoering van een correctief referendum.
Een sterk ogend punt is dat het ‘Nieuw Sociaal Contract’ ook verantwoordelijkheid van de burgers verwacht. Ieder hoofdstuk begint dan ook met de kopjes ‘Wat verwachten we van de overheid’ en ‘Wat verwachten van de samenleving’. Het eerste hoofdstuk wordt gewijd aan het hervormen van het slechte bestuur in Nederland, dat immers heeft geleid tot zaken zoals de toeslagenaffaire en de stikstofcrisis. Mensen met pratijkervaring moeten het weer voor het zeggen krijgen, in plaats van procesmanagers, juristen en boekhouders.
Eigen bijdrage en woningcrisis
Het tweede hoofdstuk ‘Bestaanszekerheid’ bevat, behalve wat aanpassingen op het gebied van minimumloon en AOW, weinig nieuws. Meest opvallende is de eigen bijdrage in de zorg inkomensafhankelijk maken.
De Wooncrisis (hoofdstuk 3). Ook hier nauwelijks meer dan een hoop voorspelbare wensen (‘snel meer betaalbare woningen’, etc.). Woningbouwcorporaties moeten tot 2031 minstens 350.000 woningen bouwen – veel te weinig om aan de vraag te voldoen, aangezien één van de belangrijkste oorzaken, de massa immigratie, in het hele hoofdstuk niet ter sprake komt, net zo min als het immense belang van de banken om de woningnood in Nederland hoogte houden. Ook ‘CO2 rechten’ worden als een voldongen feit beschouwd, waarmee de antropogene klimaatcrisis-hoax één op één door Omtzigt wordt overgenomen.
2 miljoen mensen erbij ‘houdbare immigratie’?
Immigratie komt in hoofdstuk 4 aan bod. Die moet ‘houdbaar’ blijven, vindt het NSC, dat maximaal 50.000 mensen per jaar wil toelaten, maar enkel als ‘richtgetal’ (dus aan verandering onderhevig). Hiermee blijft de bevolking ‘rond 2050 onder de 20 miljoen’. Dat betekent dat Omtzigt ruim 2 miljoen mensen wil toelaten, want de autochtone Nederlandse bevolking groeit nauwelijks nog. En ik schreef al eerder: die mensen moeten in ons overvolle landje allemaal een plekje krijgen, waarvoor met name meer bebouwing in de steden wordt voorzien (dus nog dichter op elkaar gaan wonen). Maar ook uitbreiding van dorpen en steden in het groen zal hiervoor noodzakelijk zijn.
Migratie wordt door het NSC hoe dan ook afhankelijk gemaakt van de EU-regels. Eigenlijk niet eens zo vreemd, aangezien naar schatting 80% – 90% van ‘onze’ wetten uit Brussel komt, en aan de EU zelf ook volgens Omtzigt absoluut niet getornd mag worden. Immigratieregels worden door het NSC her en daar lichtjes veranderd en aangescherpt, meer niet.
NSC onderschrijft woke
In hoofdstuk 5 ‘Identiteit en Cultuur’ onderschrijft het NSC gewoon de woke-waanzin genaamd ‘gender diversiteit’, die zou moeten worden beschermd tegen discriminatie. Wat ‘woke’ betreft: er moet ook een nationaal slavernijmuseum komen. Daar zal ongetwijfeld geen aandacht worden gegeven aan het feit dat Arabieren/moslims historisch veel grotere slavendrijvers zijn geweest dan de Europese naties (en nog). En wat de media betreft: daar verandert NSC in wezen niets aan, dus die blijven dezelfde propagandakanalen die ze al jaren zijn.
‘Goed onderwijs’ (hoofdstuk 6) komt voornamelijk neer op het aantrekkelijk(er) maken van het leraren/docenten beroep. Wat er tegenwoordig op scholen en universiteit wordt onderwezen (vooral ‘woke’ ideologie), wat de bronnen daarvan zijn en wat de impact daarvan op de maatschappij is, komt nergens ter sprake, terwijl dat in mijn ogen nu juist cruciaal is om niet alleen het onderwijs, maar ook de samenleving in de basis weer gezonder te krijgen.
Wassen neus voor MKB
‘Eerlijk werken in een sterke economie’ (hoofdstuk 7) zet in op het (weer) normaal maken van vaste dienstverbanden. Asielzoekers met kans op een verblijfsstatus moeten eerder aan het werk kunnen, en er komt een heus ‘aanvalsplan’ om langdurige werklozen (inclusief gedeeltelijk arbeidsgeschikten) aan het werk te krijgen.
Voor het MKB wordt de administratieve last verlicht – een typische ‘wassen neus’ belofte die al heel vaak werd gedaan door andere partijen, en die steevast tot het tegendeel leidde. En dat werkgevers bij ziekte nog steeds een jaar lang loon moeten doorbetalen zal weinig helpen om het voor hen weer aantrekkelijk te maken mensen in dienst te nemen.
Het NSC wil cruciale industrieën – die vanaf 2026 véél meer geld kwijt zullen zijn aan ‘emissierechten’ – en andere productiefactoren (zoals landbouwgrond, havens, elektriciteit opwekking) in Nederlandse en/of Europese handen houden. ‘Strategische voorraden en productielijnen’ moeten snel ‘opgeschaald kunnen worden’. Even opmerkelijk als bizar daarbij is dat uitgerekend de productie van mondkapjes tijdens de coronacrisis als voorbeeld wordt genoemd, en dat terwijl in een waslijst wetenschappelijke onderzoeken is vastgesteld dat die kapjes niet helpen en enkel een averechts effect hebben op de gezondheid.
Achter pandemieverdrag?
Hiermee geeft Omtzigt impliciet aan bij een volgende gefabriceerde virus ‘crisis’ blind voor dezelfde niet werkende en alom gehate maatregelen zoals mondkapjes en dergelijke (zoals lockdowns en andere dwangmaatregelen) te zullen stemmen. Ja, hij wil ook een parlementaire enquête over Covid en een onderzoek naar de oorzaken van long-Covid, maar vindt ook dat Nederland voorbereid moet zijn op een ‘langdurige epidemie’. Dat doet vermoeden dat ook het NSC voor het totalitaire pandemieverdrag van de WHO zal gaan stemmen.
Dat er ondanks de vele bevestigde ernstige bijwerkingen en enorme aantallen slachtoffers geen enkel vraagteken wordt gesteld bij de ‘vaccinaties’, en ook niets wordt gezegd over de noodzaak gedwongen injecties te verbieden, is wellicht één van de duidelijkste ‘rode vlaggen’ in Omtzigts programma.
Uitgeklede GGZ moet beter, maar er komt geen extra geld voor
Wat de gezondheidszorg (hoofdstuk 8) betreft zijn de andere, meest in het oog springende punten het betaalbaar maken van gezonde voeding, een rookvrije generatie in 2030, het behoud van streekziekenhuizen en een betere toegang tot de GGZ.
Hierbij wordt een heel precair punt over het hoofd gezien, namelijk dat die GGZ in de loop der jaren financieel enorm is uitgekleed door de kabinetten Rutte. Het heeft geen enkele zin deze wensen neer te leggen zonder dat er (veel) meer geld voor beschikbaar wordt gemaakt. In feite geldt hetzelfde voor de doelen t.a.v. de Jeugdzorg. Veel van die doelen zijn overigens al jaren gangbare praktijk (echter bijna onmogelijk gemaakt door het gebrek aan overheidsfinanciering).
Amper verandering voor boeren, stikstofdoelen blijven overeind
Klimaat en milieu worden besproken in hoofdstuk 9 (‘Onze fysieke leefomgeving’). Ook hier weer de automatische onderschrijving van het globalistische ‘kartel’ standpunt dat de uitstoot van CO2 schadelijk zou zijn en moet worden teruggedrongen, net als ‘andere emissies’. Bedrijven gaan in ieder geval nog meer beperkingen krijgen (en dat gaan u en ik linksom of rechtsom betalen in de vorm van duurdere producten en voorzieningen, en ook werkeloosheid omdat nog meer bedrijven naar elders zullen vertrekken).
Nederland moet een belangrijke voedselproducent blijven, waardoor ook de nationale voedselzekerheid wordt gewaarborgd. Het NSC brengt het zo zacht mogelijk, maar het beleid dat boeren minder vee, minder grond en minder ruimte krijgen vanwege ‘duurzaamheid’, wordt gewoon voortgezet. Hetzelfde geldt voor de visserij. Ook de stikstofdoelen blijven gewoon gehandhaafd; enkel de rekenmodellen moeten worden bijgesteld. Kortom: boeren hoeven geen substantiële verandering te verwachten van premier Omtzigt.
Klimaat/energiebeleid kabinetten Rutte voortgezet; O.V. in plaats van wegen
Er komt géén verandering op het gebied van klimaat/energiebeleid, behalve dan dat het Klimaatfonds wordt geschrapt en energie betaalbaar moet blijven. Dit zegt helemaal niets, vooral omdat het NSC het afsluiten van aardgas ondersteunt. Wel wordt de energiebelasting op gas voor huishoudens verlaagd, en moeten kleine aardgasvelden in de Noordzee tot 2040 worden geëxploiteerd om de levering aan huishoudens te blijven verzekeren.
Het NSC blijft echter anti-fossiel. De partij is weliswaar voor de voorgenomen bouw van twee nieuwe kerncentrales, maar ook voor de invoering van de omstreden warmtepompen en de verdere uitbouw van inefficiënte, in wezen failliete en ten dode opgeschreven windenergieparken. Ook biobrandstoffen worden verder gestimuleerd (dus nog meer bomenkap).
Omtzigt is tegen een kilometerheffing, maar heel voorzichtig met verbeteringen van het wegennet. Er komen vooral investeringen in het openbaar vervoer. Schiphol blijft belangrijk, maar nachtvluchten worden geschrapt. Lelystad Airport gaat niet open. Wat betreft goederenvervoer wordt eveneens een oude, nauwelijks werkende kaart getrokken, namelijk bevordering van rail en binnenvaart, en de invoering van een ‘vrachtwagenheffing’. Elektrische auto’s zijn jarenlang fors gesubsidieerd, maar dat wordt verminderd.
Nauwelijks rem op digitale controlestaat
‘Onze digitale Leefomgeving’ is een apart hoofdstuk (10). Burgers moeten meer in eigen hand krijgen met wie hun data online worden gedeeld. Tegelijkertijd worden anonieme accounts onmogelijk gemaakt; grote techplatforms krijgen hoge boetes als ze de werkelijke identiteit van deze accounts niet vastleggen, ook met het oog op ‘discriminerende of haatzaaiende content’. Aangezien de trend in Nederland en Europa heel erg neigt naar censuur van ongewenste meningen, voorspelt dit niet veel goeds voor de laatste resten van vrijheid van meningsuiting die we nog hebben.
Dat wordt onderstreept door de stelling dat de overheid de privacy van burgers onder het mom van ‘algemeen belang’, ‘noodzaak’ en ‘hoog risico’ gewoon mag (blijven) beperken, inclusief het inzetten van spionagesoftware waarmee al uw communicatie kan worden gemonitord. Het NSC wil weliswaar niet dat al onze transacties worden gecontroleerd en is tegen een Europese Digitale Identiteit, maar ‘als die er toch komt moet de inbreuk op privacy minimaal blijven’. Met andere woorden: ook die EDI gaat er onder premier Omtzigt gewoon komen.
Meer geld voor preventie en gerechtelijk systeem
‘Veiligheid en leefbaarheid’ is de titel van hoofdstuk 11, waarin meer geld voor preventie en de capaciteit van het gerechtelijke systeem wordt beloofd, en de ‘slagkracht van politie en justitie’ wordt vergroot. Wat opvalt is de nogal naïeve insteek dat ‘daders niet opnieuw de fout in moeten gaan’, er daarom ‘slimmer gestraft’ moet worden en ‘van daders en hun omgeving actieve inzet wordt verwacht.‘ Werkelijk?? Wél realistisch is de – weliswaar schoorvoetende – erkenning dat ook Nederland corruptie kent, en dat dit probleem veel hoger op de agenda zou moeten, omdat zware criminaliteit hierdoor kan blijven bestaan.
Het drugsbeleid blijft gehandhaafd, net als het tegengaan van radicalisering. Omdat jongeren op steeds jongere leeftijd in de criminaliteit belanden, wordt ingezet op een ‘wijkgerichte, preventieve aanpak’. Gemeenten moeten daarnaast meer BOA’s kunnen inzetten voor overlast en kleine overtredingen. Ook wordt er weer een vorm van elektronische detentie (zoals vroeger de enkelband) ingevoerd.
Pro-NAVO en Oekraïne, fel anti-Rusland
In ‘Nederland in de wereld’ (hoofdstuk 12) staat dat geldende verdragen moeten worden nageleefd, en er veel meer geld naar defensie moet met het oog op de oorlog in Oekraïne. Het NAVO lidmaatschap is in de ogen van het NSC ‘de hoeksteen van ons veiligheidsbeleid’. Heel zorgwekkend: ook Omtzigt legt de schuld van de oorlog in Oekraine geheel bij Rusland (terwijl de feiten toch echt iets heel anders laten zien), en wil daarom Oekraïense vluchtelingen blijven opvangen en geld steken in de wederopbouw van het land. Oekraïne moet op den duur zelfs NAVO lid worden. Beseft Omtzigt niet dat dit een directe oorlog met Rusland betekent?
Een ander veeg teken aan de wand is dat geen enkel woord wordt vuilgemaakt aan het omstreden WEF van Klaus Schwab, waar de kabinetten Rutte hun toewijding aan hebben gezworen. ‘Wie zwijgt, stemt toe?’, meneer Omtzigt?
Nieuwe bezuinigingen, vervuiler betaalt, voorwaarden aan digitale euro
Het laatste hoofdstuk (13) is getiteld ‘Overheidsfinanciën op orde’. Het begrotingstekort dreigt weer op te lopen en moet daarom worden teruggedrongen. Dat betekent op sommige terreinen minder uitgaven (dus bezuinigingen). Er komt een uitgavenplafond voor de rijksoverheid, de zorg, de sociale zekerheid en het klimaat. Het Klimaatfonds, Stikstoffonds en het Groeifonds worden geschrapt, net als het voornemen om de kinderopvang gratis te maken. Voor lastenverlichting is geen ruimte. Er komt een verschuiving van de lasten naar consumptie en ‘de vervuiler’.
Het NSC is niet tegen een digitale Euro (als CBDC = Central Bank Digital Currency), maar vindt de ‘huidige visie van de ECB veel te weinig houvast bieden. Daarnaast zou digitaal geld, net als contant geld, de optie tot anonieme besteding moeten hebben. Verder moet het onmogelijk worden gemaakt dat banken en de overheid voorprogrammeren waar geld wel of niet aan kan worden uitgegeven. Volledige uitsluiting van het geldverkeer moet ten slotte onmogelijk zijn, omdat daarmee de bestaanszekerheid van burgers in het gedrang kan komen.’ Tot slot blijft contact geld altijd ‘als terugvaloptie’ beschikbaar.
Een opgelapte, getweakte occasion…
Conclusie: van substantieel ‘herstel’ lees ik maar weinig. Ik zie vooral een ‘meer van hetzelfde’ programma dat het huidige systeem, zeg maar ‘het kartel’, enkel op een paar punten wil wijzigen, maar verder in de basis intact laat. Alsof een stokoude occasion wordt opgelapt door de zichtbare roestplekken te verwijderen en opnieuw te lakken, en een aantal onderdelen te vervangen of te upgraden. Desondanks blijft het nog dezelfde auto uit het verleden, waarvan maar de vraag is of die met het verkeer van de toekomst mee kan komen.
Meer transparantie, betere controle, meer inspraak, we hebben het de afgelopen decennia immers al zo vaak gelezen en gehoord van politici en hun partijen. De praktijk laat echter steeds zien dat het tegendeel gebeurt, dat de overheid méér macht naar zich toetrekt, meer controle, en die vervolgens ook nog eens uit handen geeft aan ongekozen buitenlandse mogendheden en organisaties (de EU, de WHO, het WEF) waar wij zogenaamd ‘onderdeel’ van zijn, maar niet of nauwelijks invloed op hebben.
Uit bijna heel zijn programma blijkt dat de EU bij Omtzigt voorrang heeft boven Nederland, alhoewel zijn stelling dat ‘Europese richtlijnen niet als voldongen feiten mogen neerdalen op Nederland’, maar gesteund moeten worden door een meerderheid van de Tweede Kamer, een stap in de goede richting is, zeker omdat dit gegeven moet worden vastgelegd in een “Europawet’ en in de Grondwet.
… maar wel een briljante zet van het CDA?
Over het algemeen word ik zelf niet enthousiast van het gegeven dat het NSC bij de laatste peiling (peil.nl.) op 31 zetels uitkomt en Omtzigt daarmee premier wordt (als hij dat tenminste wil). Ik zie in zijn programma namelijk meer aanknopingspunten voor een coalitie met de gevreesde extreemlinkse ‘klimaatdictatuur’ combinatie PvdA/GL, dan voor een kabinet ‘op rechts’, zoals veel van zijn potentiële kiezers lijken te hopen.
Tot slot nog mijn complimenten voor de briljante tactiek van het CDA, dat na een jarenlange interne richtingenstrijd de facto besloot om zichzelf op te delen in een rechter deel (BBB) en een linker deel (NSC). Beide partijen ademen echter in bijna alles de geest uit van het CDA*, dat zich op deze wijze met 45 potentiële zetels (inclusief de 5 van het antieke CDA zelf) toch weer in het centrum van de macht weet te positioneren. Proficiat dus met de vrijwel zekere overwinning op 22 november (al is dat niet bepaald van harte).
(* En als u dat niet gelooft, zoek dan eens uit hoeveel ‘ex’-CDA’ers zich bij Omtzigt hebben aangesloten.)
Xander