(14.35) – In weerwil van wensdenkende speculaties over een geplande verhuizing van zo’n 8 à 9 miljoen Israëliers en Joden naar de VS en/of Oekraïne is de realiteit exact omgekeerd. Ongeacht de raketaanvallen van de islamitische terreurbewegingen Hamas en Hezbollah willen wereldwijd zo’n 1 miljoen Joden de komende jaren de ‘aliyah’ maken, oftewel emigreren naar Israël, zo zegt de voorzitten van het Joodse Agentschap voor Israël, oud-generaal-majoor Doron Almog, die zelf familieleden verloor tijdens het bloedbad dat Hamas op 7 oktober aanrichtte. De belangrijkste reden om te vertrekken uit de landen waar ze nu wonen is het snel toenemende antisemitisme.
Woede jegens Israël is aan de ene kant goed te begrijpen, gezien de grootschalige verwoestingen in Gaza en de circa 10.000 Palestijnse doden – waaronder duizenden vrouwen en kinderen – sinds het begin van de ‘vergeldingsaanval’ na de gruweldaden van Hamas op 7 oktober. (‘Vergeldingsaanval’ tussen aanhalingstekens, gezien het feit dat de Israëlische regering op voorhand volledig op de hoogte moet zijn geweest en Hamas alle ruimte gaf om een bloedbad aan te richten, om zo een voorwendsel te hebben om Gaza schoon te vegen. 10/7 was dan ook het Israëlische 9/11).
Aan de andere kant is het zeer onterecht deze woede af te reageren op een complete bevolkingsgroep, de Joden. Daarmee wordt feitelijk hetzelfde gedaan als Israël wordt verweten, namelijk onschuldige Palestijnse burgers medeverantwoordelijk houden voor de acties van hun corrupte leiders (die ze overigens zélf in 2007 aan de macht hebben geholpen). Bovendien is het ook nog eens hypocriet, want waar waren bijvoorbeeld de protesten toen Oekraïne jarenlang (met Westerse goedkeuring) talloze onschuldige Russisch sprekende burgers – ook hier veel vrouwen en kinderen – in de nu bevrijde oblasts uitmoordde?
1 miljoen Joden willen wegvluchten vanwege antisemitisme
Ondanks de dagelijkse gevaren in Israël – waar werkelijk geen familie is te vinden die niet op zeker moment iemand heeft verloren als gevolg van een Palestijnse terreuraanval, of tijdens een oorlog met de Arabieren – verwacht oud-generaal-majoor Doron Almog, tegenwoordig voorzitter van het Jewish Agency for Israel, dat de komende jaren zo’n 1 miljoen Joden naar Israël zullen emigreren vanwege het groeiende antisemitisme.
Dat antisemitisme met name in Europa aan een sterke opmars bezig is, is vooral te danken aan de massa immigratie van moslims en de ideologische steun die zij krijgen van ‘progressief links/liberaal’, maar overigens ook van een deel van het christendom. Sinds oktober is het aantal Amerikaanse Joden dat serieus overweegt naar Israël te emigreren met 81% gestegen, en in geïslamiseerd Frankrijk zelfs met 149%.
Geen territoriaal, maar religieus conflict
Vorig jaar berichtten we over een bizar maar serieus plan om van Oekraïne een soort ‘nieuw Jeruzalem’ te maken. Sommigen denken dat het de bedoeling is om de hele Israëlische bevolking naar Oekraïne en de VS te verhuizen, omdat er dan eindelijk ‘vrede’ in het Midden Oosten zou komen. Een waandenkbeeld, want mensen die nog steeds denken dat dit enkel een territoriaal conflict is, snappen er weinig van.
De basisoorzaak van dit religieuze conflict werd al duizenden jaren geleden gelegd met de twee zonen van aartsvader Abraham, zoals ik onlangs nog kort uitlegde. Hoewel zeker niet alle moslims Joden haten, zouden ze dat volgens hun eigen religie wel moeten doen. Joden worden in de islamitische heilige geschriften namelijk ‘apen en zwijnen’ genoemd, die volgens Allah en zijn profeet allemaal moeten worden uitgeroeid wil de ‘grote dag’ aanbreken dat de moslim ‘messias’ de hele wereld onderwerpt aan de islam en het Kalifaat.
Maar al zou het wel enkel een territoriaal dispuut zijn geweest, wat dan nog? Israël heeft diverse oorlogen gewonnen, en de Arabieren hebben ze verloren. Deal with it. De Duitsers hebben grote delen van hun territorium na de Tweede Wereldoorlog immers ook nooit teruggekregen. Historisch raken verliezers van oorlogen nu eenmaal vaak grondgebied kwijt. Dat kun je oneerlijk vinden, maar altijd blijven streven naar het terugkrijgen van verloren terrein houdt conflicten juist in stand, en is een garantie voor een nieuwe bloedige strijd. De afgelopen jaren hebben enkele Arabische landen eindelijk in de gaten gekregen dat Israël nooit meer weggaat, en het voor alle partijen het beste is om dit eindelijk te accepteren. Move on.
Turkije wil Israël bezetten en uitwissen
Volgens de Bijbelse eindtijdprofetieën krijgt de ingebakken religieuze haat echter toch de overhand, en komt er een finale gezamenlijke militaire poging van Arabische- en andere moslimlanden om de Joodse staat van de kaart te vegen. Israël zal wankelen, en miljoenen zullen omkomen. Desondanks zal het overleven – in tegenstelling tot de aanvallende staten en legers, die allemaal zullen worden vernietigd.
Kernland dat volgens deze profetieën Israël zal proberen te bezetten is Turkije. President Erdogan, al sinds zijn opkomst openlijk dromend van een hersteld Ottomaanse Rijk, en wiens voormalige minister van Buitenlandse Zaken ooit beloofde dat ‘wij weer zullen heersen van Sarajevo tot Damascus’ (klaarblijkelijk achten de Turken zichzelf uitgezonderd van het verbod op het ‘bezetten’ van grondgebied – kijk ook maar naar Cyprus), liet onlangs opnieuw deze bekende misleidende kaartjes zien waarmee Israëlhaters anderen proberen te overtuigen dat ‘de Zionisten’ een vreselijke imperialistische bezettingsmacht zijn:
Het hele verhaal: Joden kregen slechts paar procent van wat was beloofd
Als we via kaartjes het héle verhaal vertellen, dan komt het plaatje er totaal anders uit te zien. Op het eerste kaartje zien we het gebied waar de Britten (na 400 jaar Turks-Ottomaanse bezetting) over heersten, en wat in 1920 door de Volkerenbond (de voorloper van de VN) werd aangewezen als het nieuwe Joodse thuisland, waar ook hun historische grondgebied toe zou gaan behoren. Dit gebied omvatte naast het huidige Israël ook heel Jordanië.
Al in 1922 werd Transjordanië (77% van het gebied) op verzoek van de Britten van dit aangewezen Joodse thuisland afgehaald:
Na de Tweede Wereldoorlog schrapte de VN (de opvolger van de Volkerenbond) nog eens de helft van het overgebleven gebied voor de creatie van een nieuwe Arabische staat in Israël: ‘Palestina’. Het Joodse babystaatje werd vervolgens gereduceerd tot de totaal onverdedigbare witte gebieden in het onderstaande kaartje. Ook werd besloten om over de status van Jeruzalem een referendum te houden.
Het kersverse Joodse ministaatje accepteerde de voorwaarden, maar de Arabieren niet. Sterker nog, die vielen Israël één dag na de (her)oprichting van alle kanten aan, met als openlijk uitgesproken doel ‘alle Joden de zee in te drijven’. Let wel: er woonden vóór de totstandkoming van Israël reeds meer dan een half miljoen Joden in het gebied, die al tientallen jaren te maken hadden met terroristische aanvallen van Arabieren.
Arabische bezetters van ‘Palestina’
De oorlog werd wonderwel door Israël gewonnen, maar de Gazastrook werd bezet door Egypte, en de Westelijke Jordaanoever door Jordanië. Inderdaad, volkenrechtelijk bezet, want het was hun grondgebied niet. Maar dacht u dat deze Arabische broedervolken vervolgens ruimte gaven om hier ‘Palestina’ op te richten? Absoluut niet. Ook gingen ze niet akkoord met het referendum over Jeruzalem; dat was ‘hun stad’, ondanks het feit dat zelfs voor moslimhistorici de Joodse geschiedenis als ook het bestaan van twee Joodse tempels in de stad tot het begin van vorige eeuw altijd onomstreden is geweest.
Eén van de redenen waarom Egypte en Jordanië geen ‘Palestina’ wilden, is omdat er geen Palestijns volk bestond en ook nooit had bestaan. De Arabische inwoners van deze gebieden waren namelijk afkomstig van maar liefst 70 naties. De term ‘Palestijnen’ zult u vóór de oorlog in 1967 dan ook vergeefs zoeken in de annalen van de media en historici. Dit ‘volk’ werd na de bevrijding van Jeruzalem in 1967 enkel bedacht om Israël onder druk te blijven zetten en Jeruzalem weer op te geven, vooral vanwege de Al Aqsa moskee en het Rotskoepelgebouw* op het Tempelplein (* waarvan de komst al honderden jaren eerder in de Bijbel werd voorzegd als zijnde de ‘gruwel der verwoesting’).
Nog eens twee oorlogen om Israël te vernietigen werden verloren
Tijdens de Zesdaagse oorlog in 1967, toen diverse Arabische landen onder leiding van Egypte een coalitie vormden om Israël ’te vernietigen’, zoals toenmalig president Nasser verklaarde, verdreven de Israëliërs het Jordaanse bezettingsleger uit Judea en Samaria (internationaal aangeduid als de ‘Westelijke Jordaanoever’). De Syriërs werden de Golanhoogte afgeslagen, en de Egyptenaren verloren behalve Gaza de hele Sinaï.
Na de Yom Kippuroorlog in 1973, toen het na een verrassingsaanval wéér niet lukte de Joodse staat van de kaart te vegen, sloten Egypte en Israël uiteindelijk vrede en werd de Sinaï aan Egypte teruggegeven (* wat alle beweringen over een Joods streven naar een zogenaamd ‘Groot Israël’ ontkracht, maar dit terzijde). Vervolgens nam de internationale druk op Israël vooral uit Europa toe om ‘in ruil voor vrede’ Gaza, Judea en Samaria op te geven voor een ‘Palestijnse staat’ – iets wat Egypte en Jordanië 19 jaar lang hadden geweigerd, maar waar in Europa toen geen haan naar kraaide.
Aanslag op aanslag omdat Arafat alles wilde
Daarna volgde een lange periode waarin terreurgroepen zoals Fatah (nog altijd onderdeel van de Palestijnse Autoriteit) en Hamas bloedige aanslagen in Israël pleegden. De Israëlische premier Rabin bood begin jaren ’90 de Palestijnse terroristenleider Arafat vervolgens 98% van het door hem geclaimde grondgebied aan, en willigde eveneens vrijwel al zijn andere eisen in. De internationale gemeenschap haalde heel even opgelucht adem en dacht dat het eindelijk vrede zou worden. Totdat Arafat alsnog een streep door de afspraken zette, volgens eigen zeggen ‘omdat ik alles wil’. Waarmee hij héél Israël bedoelde.
Het ene restaurant in Israël was nog niet opgeblazen, of de volgende nietsvermoedende reizigers in een bus of bij een bushalte werden door Palestijnse terroristen neergemaaid. Uiteindelijk was Israël het zo zat, dat er een beschermende ‘muur’ (vooral hekwerk en prikkeldraad) om de Palestijnse gebieden werd gebouwd. Met groot succes, want het aantal terreuraanslagen daalde met 98%.
Land voor vrede?
Teven werd onder grote druk van de wereld het ‘land voor vrede’ principe deels geaccepteerd. Israël trok zich in 2006 terug uit de Gazastrook, waar de Palestijnen voor het eerst in verkiezingen hun nieuwe leiders mochten kiezen. En wie kozen ze massaal? Hamas, dat gezworen had de terreuroorlog tegen Israël voort te zetten totdat er geen Jood meer zou zijn overgebleven.
Nog steeds hoor ik bekende personen in dagelijkse praatprogramma’s beweren dat Israël de Palestijnen vervolgens heeft ‘opgesloten’, en de aanval van 7 oktober (het ‘false flag’ aspect is bij hen niet bekend of wordt niet geloofd) min of meer ook aan zichzelf te wijten heeft. Ik hoor echter nooit iets over het feit dat de Gazastrook óók aan Egypte grenst, en dat land het Palestijnse volk – nota bene etnische én religieuze broeders – heel eenvoudig had kunnen helpen. Maar Egypte hield en houd deze grens eveneens hermetisch gesloten (op enige uitzonderingen, zoals incidentele hulpkonvooien, na). Daar hoor je hier alleen nooit iemand over.
Israëlisch 9/11
Israël heeft overigens jaren de kans gehad om het toen nog veel zwakkere Hamas uit te schakelen, maar heeft dat om zowel nationale als geopolitieke en strategische redenen nooit gedaan. Israël en Hamas hebben elkaar (nog) nodig, schreef ik op 9 oktober in mijn eerste artikel na bijna een jaar. Ik schreef tevens om die reden een staakt-het-vuren te verwachten, en dat is er ook gekomen. Of en hoe lang dat houdt is overigens nog onduidelijk.
Hoe dan ook, in oktober achtten de leiders in Jeruzalem het klaarblijkelijk de tijd om een reeds lang in voorbereiding zijnde grootschalige terreuraanval van het inmiddels militair getrainde Hamas de ruimte te geven, om zo het scherp verdeelde land – en werd zelfs hier en daar over een burgeroorlog gefluisterd – weer als één man achter de regering te krijgen en de Gazastrook grotendeels te ontvolken. Israël offerde hierbij doelbewust een groot aantal van zijn eigen burgers op, en bombardeerde daarna op genadeloze wijze de Gazastrook, waarbij naar schatting zo’n 10.000 Palestijnen zijn omgekomen.
Een onoplosbaar conflict
Er is al heel veel nagedacht over ‘hoe nu verder’, over een voor alle partijen acceptabele oplossing. Toch maar twee staten dan? Het lijkt zo logisch, maar dat is het niet, en dat komt uitsluitend vanwege de achterliggende religieuze dimensie die in het Westen klaarblijkelijk nog steeds niet voldoende serieus wordt genomen (getuige ook de massa immigratie uit moslimlanden in de afgelopen tientallen jaren).
Twee staten zullen géén vrede brengen, dat liet onder meer de terugtrekking uit Gaza zien. Aangezien Hamas ook op de Westelijke Jordaanoever mateloos populair is, zal een Israëlische machtsoverdracht aan de Palestijnen hoogstwaarschijnlijk ook daar een nieuw groot drama gaan veroorzaken.
Dit conflict is vanuit menselijk oogpunt onoplosbaar. In het Oude Testament werd dit al voorzegd, en werd gewaarschuwd dat Jeruzalem ‘een steen des aanstoots voor alle volken’ zou worden. Alle volken die deze ‘steen’ zullen proberen te tillen, zullen ernstig gewond raken. En daar lijkt het triest genoeg mogelijk al op korte termijn (en dan bedoel ik enige jaren) op af te stevenen.
‘Triest genoeg’ is nogal een understatement, want de volgende grote oorlog bedoeld om Israël uit te wissen zal hoe dan ook op de Derde Wereldoorlog uitlopen, en de hele mensheid met zich meesleuren in de ‘Apocalyps’ en ‘Armageddon’. En of die nu wel of niet ‘gepland’ is maakt voor het gigantische aantal slachtoffers en de dan aangerichte verwoestingen helemaal niets uit.
Xander
Zie ook o.a.:
01-11: Wat klopt er van de theorie dat in Israël geen echte Joden leven, maar Khazaren?
31-10: Israëlische magazine publiceert overheidsdocument: Oorlog is gepland, inwoners Gaza worden permanent naar de Sinaï gedwongen
28-10: Netanyahu: ‘Door Hamas te verslaan realiseren wij de profetie van Jesaja’
27-10: Palestijnse en islamitische vlaggen hebben zelfde kleuren als Ruiters van de Apocalyps – toeval?
24-10: Erdogans privé leger zegt dat de Mahdi komt en Turkije Israël moet aanvallen
20-10: Pro- of anti-Israël: Scheurt de oorlog tegen Gaza het christendom uiteen?
18-10: Palestijnse terreurgroepen hopen na vernietiging ziekenhuis op massale mosimaanval op Israël
15-10: Armstrong: ‘Terreuraanval op Israël toegelaten om Rusland in WO-3 te lokken’
11-10: Een gepland Armageddon is óók Armageddon
10-10: Netanyahu’s dilemma tussen invasie Gaza en einde regering of ontketenen Derde Wereldoorlog
09-10: Voorzegt deze oude Bijbelse profetie de aanstaande vernietiging van Gaza?
2022:
20-04: ‘Het Nieuwe Jeruzalem project wil een tweede staat Israël in het zuiden van Oekraïne.’